Overal en altijd een feestje

Op stap met Michiel, Joost, Frits, Harrie, Ruben, Stijn, Emiel en Tijmen naar Collectief Walden. Foto's: Lisa van der Rhee

Lisa en Willem Sjoerd van de Dagkrant hebben een afspraak met een bont gezelschap om samen met hen van camping Appelhof naar de voorstelling NAU, 1e Jaring van Collectief Walden te fietsen. De club bestaat uit Michiel, Joost, Frits, Harrie, Ruben, Stijn, Emiel en Tijmen. Ze hebben zich allemaal aangemeld bij een organisatie die reizen aanbiedt voor iedereen met een verstandelijke beperking.

We ontmoeten hen op camping Appelhof waar ze sinds jaar en dag tijdens Oerol verblijven. De sfeer is opperbest want ze vertellen ons dat er juist die ochtend een spontaan feest was ontstaan. Een rave in de doucheruimtes. Iedereen was aan het dansen, zelfs de andere campingbezoekers. Het wordt snel duidelijk dat deze club werkelijk overal en altijd een feestje van kan maken.

Tijdens voorstelling NAU zal er veel gedanst worden, dus krijgt iedereen een kleurrijke bloemenketting omgehangen. Frits gaat nog een stapje verder en doet een roze cowboyhoed op, met aan de rand roze veertjes. Wanneer hij zijn heuptasje omdoet kan daar mooi zijn gouden glitterjurk overheen, hij wrijft over het ontstane buikje.

We fietsen met een groepje richting Loodsenplak voor de voorstelling, wij moeten voorop. Michiel verhoogt de sfeer en zet tijdens het fietsen wat muziek aan met zijn bluetooth-speaker. Als we Midsland passeren horen we achter ons iemand roepen: 'Harder!' We zijn nog ruim op tijd voor de voorstelling, maar toch besluiten we harder te gaan fietsen. Als we de afslag van de hoofdweg naar Loodsenplak nemen, vroeg Michiel waarom we zo hard fietsten. 'Omdat jullie 'Harder!' riepen'. 'Ja, of de muziek harder kon, want we willen Ace of Base horen.'

Als we zijn aangekomen bij Loodsenplak vraagt iemand van Walden of we zin hebben in een feestje. 'Jaa!' klinkt het eensgezind. We lopen verder en iemand anders van Walden gidst ons door de bossen. Terwijl hij loopt begint hij tegen ons te vertellen:

...dansen is de superkracht van onze mensheid

we zijn stuk voor stuk helden

en dat weten de groten der aarden ook

en denk aan je...

Op dat moment stopt onze gids, bukt en strikt zijn losse schoenveters.

en denk aan je...

Op dat moment, met een perfecte komische timing, zegt Michiel: 'Aan je schoenveter!' Er klinkt veel gelach en de gids loopt weer verder en zegt: 'Ik voel heel veel goede energie in deze groep'. Lachend lopen we naar het podium van NAU.

Op het podium danst de groep tussen alle andere bezoekers. Wanneer we met zijn allen tussen de bomen dansen voelt het alsof er niemand anders is. We volgen de aanwijzingen van Walden op en zoeken iemand die we niet kennen om mee te dansen. Alleen Joost lijkt er even geen zin in te hebben. Maar die ontfermt zich over een hondje dat net zo blond is als hij.

Na afloop eten we samen een boterham en ook worden er chips en M&M's uitgedeeld. Het mooiste deel was toch echt het samen zingen en samen bewegen. Frits vond het ook mooi, het deed hem denken aan de Gay Pride. Tijmen is na afloop nog op de foto gegaan met de DJ. Zelf is hij ook DJ en draait in de omgeving Wageningen, hij is zelfs al een keer herkend op Terschelling. De muziek vond hij goed, maar liever draait hij Madonna, Michael Jackson en Pink Floyd. Joost vond het na afloop nog steeds helemaal niks, liever luistert hij in het café met zijn moeder naar Jan Smit.

Veel dank aan Jorrit en Sylvian, de begeleiders van FLOW reizen en natuurlijk veel dank aan Michiel, Joost, Frits, Harrie, Ruben, Stijn, Emiel en Tijmen voor hun aanstekelijke vrolijkheid.

*

Geschreven voor De Oerol Dagkrant van 2024 naar aanleiding van de voorstelling NAU, 1e Jaring van Collectief Walden.